Anekdotjes... :)

Radiohead ruist door de boxjes... Everything is in its right place...
Ik stretch mijn vingertjes en bereid me mentaal voor op een schrijfseltje... :p

Op familiaal gebied gaat het er precies drukker aan toe... alle, onze wekelijkse uitstapjes naar shoppings enzo die gebeuren niet meer echt... mijn mami zit met examens in de unief en mijn papi is een tijdje geleden opnieuw van start gegaan met zijn politieke activiteiten!
:) hij gaat voor gouvernator van het centrale departement... en twee weekjes geleden hadden we hij zo een openlijke speech avond :) wij met heel ons familietje daar naar toe...
Jah man... een voetbal vol met Paraguayanen allemaal met hun pintje in under handen... regaetone aant luisteren... met vlaggen, ballonen, t-shirten,flyers....
Nu ge moet weten die mannen hier nemen geen blaadje voor undere mond e... dus da was van 'fieuwfieuw' hola, schoon madammeke!' en tegen mijn broerke, 'Eej, kheb uw zuster wel gezien ze!' Haha en dan Gabi en Santi der achteraan; 'Pau! Ik ga da tegen Oscar zeggen da ze naar u floten ze!' :) ik heb mijn mami nog nooit met zo'n klein hartje gezien... wij als ne ketting overal doorheen, 't was echt spannend!!
Mijn oudjes zijn dus niet teveel thuis enzo...
en ik zet stapjes in Asuncion enzo... :) ik heb wel mijn wekelijkse Caro en Oscar momenten nodig... op maandag en zoensdag maak ik ijsbars onveilig met Carolina, knipt ze aan mijn haren en doet ze een planchita! :D ondertussen kwebbelen we gelijk 2 wijven hele verhalen af...
Vrouw zijn da heeft zowel iets e... :) op één of andere manier leeft ge de clichés altijd na... en da mag wel es af toe zo... :D

Oscar... yooooo quiero seeeeeeeeeeer tu amoooooor por sieeeeeeeeeempre.... :)
ik heb van mezelf ontdekt dat ik een ongelofelijke Miss Capricho ben, dat is zo ongeveer het zelfd als ze heeft weeral haar kuren ze... en ik weet echt nie aan wat da ligt e... ofwel aan mij :p ofwel aan hem... :)
Als hij na den unief langs mijn huisje passeert; belt hij me en vraagt... 'Queres algo mi amor? :) (moet ik iets meebrengen liefje?) en dan zeg... 'Euhm...jah! :D Pepitos!!' ( mijn lievelingskoekjes!!) en 10 minuten later staat hij in de deur te blinken met mijn koekjes in zijn handen... en das niet alleen met koekjes e :) grote liefde... hoog knuffelgehalte...
Die is daar wel mee gekweekt... als baby nam zijn mama hem, voor het slapengaan, op haren arm en krabte zijn rugje tot hij sliep... :) en nu is hij daar nog steeds verslaafd aan... da zijn daar ruggenkrabbers... Pamela heeft da ook.. ge moet nog maar uw hand op schouders of rug leggen.. ze krommen da rugske zo van... krabben? alsjeblieft? met lieve poeze ogen... :) zoals die van in Shrek 2... en zo zijn het ook enorm liefhebbende knuffelaars... ik vind het zalug om op zondag naar het Opaalijke huis van Oscar te gaan... waar de hele familie gezellige samenkomt om barbeque te eten met z'n allen... zijn zotte tantes die op me afstuiven en zeggen... ik was u al aan't zoeken ze :) zijn mama die zegt dat het toch wel langer dan een week geleden is dat ze me zag , zijn omaatje die me vastpakt en zegt: ' Mijn prinses wat zie je der weer prachtig uit vandaag!' en tot slotte zijn opaatje die me omhelst en zijn namiddag vervolgt al lachend in zijn vuistje ' I like Pau...' :)
En zo heb ik mijn ook mijn discussies met Oscar over zijn (on)verantwoordelijkheden en hoe graag hij soms riscos neemt, of over zijn eeuwige opt gemakje te laat komen (iets waar ik me dan eerder nog aan moet aanpassen) , over mijn 'Schatje, ik wil nu geen zoen want ik heb honger en ik overleef niet zoals jij enkel op kusjes'... :D de jaloersheid waarvan hij beweert dat hij dat in de verste verte niet is... wat dan juist bewijst dat dat eigenlijk wel een beetje zo is... :)
Hehe, ik voer dan ook lange nachtelijke gesprekken met zijn zotte zusjes over wat ze allemaal uit staken toen ze kleintjes waren enzo... :)
Met Jessi en Pame lach ik me vaak in een deuk... die drie hangen echt heel erg aan elkaar en af en toe zetten we graag eens het huis op stelten waarbij we gezamenlijk over de grond rollen van het lachen, dansjes uitvinden, Nutellachocopotten doorgeven en smullen alsof ons leven der vanaf hangt...

U snapt het wel dat mijn filmpje een schoontje is... en eentje met veel liefde en muziek...
'I'll tell you one thing it's always better when we're together...'

Een familieverhaal! (maand 7)

't Is zo ver! Malola (de bijnaam van mijn mami voor de vrienden, afgeleid van Maria Gloria) en Yellow (de bijnaam van mijn papi voor de vrienden; afgeleide van Amarilla wat GEEL of in het engels dus yellow betekent) hebben boel!
Niet iets om trots op te zijn maar ik vind het persoonlijk wel spectaculair want dit is de ALLEREERSTE keer in de 7 maanden dat ik hier ben!
Het is geen openlijke ruzie want dat is hier de mode niet echt....
Wanneer de ouders hier ruziën dan willen ze dat het liefst zo discreet mogelijk doen en dat gebeurt dan ook alleen maar tussen de vier muren van de slaapkamer!
Deurtje opslot, ik zie een tekenfilmke voor mij waarbij de muren af en toe uit hun groeven dreigen te schieten van de vele woorden die er aan te pas komen.. :)
Deurtje open, maskertje op en alles gaat weer goed...
Dat is hier niet alleen bij mij thuis ma int algemeen zo in blijkbaar in "Zuid-Amerika".
Alles de oudjes ruziën dan nooit int bijzijn van de kinderen...

In het algemeen vind ik mijn ouders wel een schoon koppel, alle zoals ik hun hier toch ken en zie e! Ze zijn 16 jaar getrouwd en nog steeds twee verliefde tortelduiven!
Mijn papis leerden elkaar een goeie 17 jaar geleden kennen... neej veel vroeger maar toen begonnen ze liefjes te zijn!
Na ongeveer drie maanden verkering keken ze eens heel lief naar elkaar en de maand derna kreeg mijn mami haar maandstonden nie :s ai, haar in de boter... of betergezegd 'baby in de buik?' jaja :) 3 maanden (dat is dus na 7 maanden verkering al!!!) zijn ze getrouwd! 'Want...', zegt mijn papi, 'ik wist dat ik ze echt heel graag zag!' :)
6 maanden later werd mijn eerste AFS-broertje Alejandro geboren! :)
't Jaar derop Edu... 4 jaar later Santi en 5 jaar later het gekste geval dat er rondloopt op aarde... Gabi :D mijn mami had nog een vijfde zwangerschap... maar dat kindje is ze verloren...
Ze zei onlangs nog tegen me... 'Stel je voor dat ik nu 6 kinderen had!' :)

Mijn abuela, de mama van mijn mami, is zo een beetje de moederkloek van de hele familie...
Naar mijn weten had ik hier altijd 2 echte nonkels rondlopen (die ook bij ons in huis wonen) maar een tijdje geleden vond ik ook uit dat dat niet helemaal waar is !
Mijn nonkel Fernando ,23, is een pleegkind van mijn abuelos! Mijn abuela heeft heel haar leven, tot nu! altijd pleegkinderen in huis gehad! Kinderen waarvan hun moeders werken in Argentinië en van nichten en tantes die zelf niet voor hun kinderen konden zorgen... iets heel moois want zij zelf is ook altijd een pleegkind geweest, weggegeven door haar moeder toen ze geboren werd...
Klinkt opzich wel hard... maar als ze me vertelt hoe gelukkig en dankbaar ze is dat God haar een gezin gaf waar ze kon in opgroeien en hoe ze dit zelf ook wou zijn voor die tientallen kindertjes die zij groot bracht dan word ik wel even stil...
Mijn abuelaatje trouwde toen ze 18 was met mijn abuelootje die toen al 32 was... ;)
(ze halen het van onze Filip en Mathildeke!)

Over leeftijdsverschillen gesproken...
Mijn mami ,38, heeft een echt broertje van 33 (denk ik :s) en hij is op zijn beurt getrouwd met mijn tia Thami... van 21 :) samen hebben ze een zoontje van 4, Seba, 't laweid van de familie, het zoveelste pleegkind van mijn abuelo die ze ook veel te graag verwend... :)

Hehe :) 't is al tijdje dat ik da in mijn hoofd heb van kmoet dat toch eens vertellen e... een familieverhaal met zo zijn speciaaligheden...