Zaterdag, 21 oktober 2006, dag 79

Een stukje schrijven... weet u beste mensen dat ik soms zo vol van leuke dingen zit om jullie mede te delen maar dat ik dan tegelijkertijd ook ergens op school zit of in den auto en dus niet sebiet computer bij de hand heb...
Wel, en nu is het zaterdag "morgen" en ik dacht ik ga ze eens iets gaan vertellen en juist op dit moment ben ik al die fijne stukjes van deze week een beetje vergeten!
Ik slaap nog half dus tzal daar aan liggen :) maar mijn hersenen schieten in gang, ik voel het, dus blijft u maar rustig verder lezen!

Gisteren was ik met de jeugd van mijn kerk naar een concert met allemaal Christelijke groepen!
't Was echt gek! Ik voelde me op Hearts Of Worship of Ronduit Praise maar den net iets luider!
Dat zijn de Paraguayanen, moet je er nu eenmaal bij nemen... :)
Neej, echt zot hoe die mannen uit hun dak gaan voor de Heer! En natuurlijk ook super muziek!
Alleen snapten ik er niet altijd even veel van :) maar zo die eenheid en weten dat je daar allemaal voor God bent, vond ik zalug! Toen ik binnenkwam voelde ik me zo blij vanbinnen dat ik bijna begon te wenen... hmmm, nja we gaan niet te sentimenteel worden e!

Afgelopen week was een beetje van een mis-week, het is er nog steeds maar het gaat denk ik wel al beter. Zo van die staar momenten door het raam die uitlopen tot traan monenten in de klas en dan voel je je een beetje stom omdat je je gehuil niet kan bedwingen maar tegelijkertijd zijn er al die lieve klasgenootjes die willen knuffelen...
Ik mis mijn familietje, mijn mama, mijn lieve vrienden (de niet-lieve niet) mijn bedje, het eten, mijn fiets, mijn Oudenaarde en mijn Gent... vreemd hoor hoe je zo ineens aan den andere kant van de wereld geconfronteerd word met wat je daar thuis allemaal hebt!

Aan den andere kant was het ook een week van vreugdige momenten!
Ik ben nu Juf Paulien en mijn kindjes in de kleuterklas zijn echt superlief!
Ik werk een aantal uur per dag mee in verschillende leeftijdsgroepen en maandag heb ik ontdekt hoe ze de kinderen hier leren om luid te zijn!
Eerste kleuterklas, 3-4 jaar oud en hele rustige kleuters... Juf Carolina! Een pracht van een mens, wat die allemaal uitsteekt met haar mannen das om 'u' tegen te zeggen ze!
Nu, het verhaaltje.... het verhaaltje heet... hmmm... iets met 'Quiero,quiero,quiero!' wat zo veel betekent als 'Ik wil, ik wil,ik wil!'
Je kan al raden hoe het gaat... een verhaaltje over een kleine genaamd Carla die er al alles aan doet om steeds haar zin te krijgen. Ze schreeuwt de hele buurt bij elkaar en roept er maar op los omdat ze iets wil dat eigenlijk niet mag of niet van haar is.
Dan heb je dus Juf Caro die voor doet hoe hard Carla wel niet schreeuwen kan! :)
En daarna komen de kleuters die dat wel fijn vinden en denken... 'Wat zou er gebeuren als ik dat nu eens deed?!' En dat is niet één kleuter die dat denkt, dat zijn er dus 12!
Ik weet nu helemaal hoe je hier al die 'kakafoniën' tot stand krijgt! Ze leren het gewoon aan!
Andere anekdote uit de kleuterklas: Mijn schooltje is een privéschool, betekent veel rijke families, veel buitenlanders (Brazilië, Argentinië, Uruguay...) en veel Engels.
Engelse lessen beginnen hier in de tweede kleuterklas! Ik keek mijn ogen uit!
De teacher kwam binnen en ineens gingen al die ukken aan het Engels praten...
'Goodmorning teacher!' 'Hello, how are you?' Ik was er efkes echt niet goed van :)

Verder hebben mijn klasgenoten mijn Uno ontdekt en is de klas gebannen in de sfeer van het spel te overleven! Hevige discussies, grote triomfen en zelfs bijna tranen achteraf!
Alles natuurlijk met de nodige decibels :) en op zijn Paraguayaanse gemak...
Mijn leraar literatuur is eventjes een invaller en goed op zijn hoofd gevallen :)
Hij heeft al steevast verkondigt dat hij tegen alles is wat uit de Verenigde Staten komt!
Nooit Cola, nooit hamburgers (= nooit Mc Donalds), niets van films of muziek...
Echt in hart en nieren er helemaal tegen! Wij hebben ook zo van die mensen rondlopen maar hij gaat er echt ver in... deze week echter kwam hij de klas binnen met een zwarte t-shirt en daar op Bush zijn hoofd en in grote letters 'Not my president!'
Met een trotse glimlach is hij de hele klas rondgegaan om zijn t-shirt te tonen.
Het is algemeen geweten dat hij niet al zijn vijzen meer heeft dus wij spelen geamuseerd het spelletje mee...

Zo dat was weer een stukje :) ik ga een weekendje bij de Argentijnen logeren dus plezier en maté verzekerd! Hele dikke zoen en tot de volgende, chau chau, Pauliena!