Dinsdag, 8 augustus 2006, dag 6

Ik vind eindelijk wat tijd om te schrijven :) afgelopen dagen waren enorm druk! ofwel was ik nog aan het bekomen van mijn toch wel serieuze jetlag (40 uren onderweg zijn is niet niets!) ofwel lopen ze je overal achterna! Ik ben hier geen moment alleen, zelfs achter de computer komen ze allemaal nieuwsgierig meelezen en vragen wat ik allemaal te vertellen heb!

Mijn vliegreis is nogal hectisch verlopen, toen we vertrokken vanuit België hadden Pauline en ik allebei enorm zin in het "vliegtuigeten" :) lasagne!!! tot we bijna in NY waren :( gevolg: ik ben de hele trip misselijk en duizelig geweest... ik denk da ze mij een jaar lang niemer op ne vlieger gaan moeten zetten!

Toen we aankwamen in Ascunsion was het bijna 18 uur en donker! We werden opgewacht door een vrijwilligster van AFS Paraguay en dan met een busje naar een domein ergens in de hoofdstad gebracht. Veel viel er niet te zien want we waren allemaal heel erg moe en het was al donker... We werden ( opt eerste zicht) hartelijk welkom geheten door ene Marcello, maar al snel bleek dat we het met het prototype macho te doen hadden! Na zo een reis heb je echt geen nood aan dat overdreven opvallend gedoe, ik kan het u verzekeren ;) het grappige is dan wel dat onder elkaar in het nederlands hem een beetje voor de zot konden houden!!

Het kamp bestaat voornamelijk uit hele korte sessies, vrije tijd en eten!! Het eten is lekker, tot nu toe nog niet echt zoveel vlees. Wel veel groenten en zoetigheden ( te zoet!!)
Ik zit samen met Pauline in de sessies en we hangen een beetje samen rond zo, is wel grappig, iedereen weet dat we allebei Pauli(e)n(e) noemen en dan roepen ze ons en kijken we allebei om, enkele seconden later beseffen we dan dat we alletwee zo noemen!!

Zaterdagavond: talentenshow... dit is er teveel aan. Voor één keer kunnen we het wel met weining stellen, gewoon een bed, dat is alles. Nja, dit is Paraguay, alles begint te laat en loopt dus garantie uit!

Zondagmorgen hadden we onze laatste sessie. Ineens krijgen Pauline en Celine te horen dat ze al rond 11 uur moeten vertrekken om de bus naar Pilar te halen! Ze weten van niets dus dit overvalt ons een beetje. Ze worden uit de sessie gehaald, vlug koffers pakken en in een taxi gepropt! Ik ben ze achterna gelopen, mijn eerste tranen in Paraguay, dit was geen leuk afscheid...
Toen ze weg waren had ik het even heel erg moeilijk! Rond 12 uur zouden onze families komen! En ik had een beetje last van nogal gemengde gevoelens... ik kwam van achter de eetzaal en zag een grote auto binnenrijden, ineens schoot me te binnen; dat is mijn familie en het waren ze! Ik ben in tranen uitgebarsten, we liepen naar elkaar toe, knuffelden, Santi ( mijn klein broertje) gaf me bloemen... ik wist niet goed wat zeggen, alles overviel me een beetje... ik ben vlug naar mijn kamer gegaan om mijn spullen te pakken, Ale bood sebiet aan om mijn trekzak te dragen ( een echte gentleman ;)) auto in en richting Fernando de la Mora! Papa Carlos weet me wel tientallen keren te zeggen; Paulina, we are happy!
Kamertje getoond, huis laten zien, iets gaan eten in een pizzeria en daarna ijs... zoveel om op te noemen en te verwerken! Ahja, ook nog een familiebezoekje, papa zijn zus was jarig. Samen met Lorena (nichtje) Ale en Edu ben ik achter de tv verdwenen; Memoires of a Geisha...

Maandagmorgen: uitslapen! In de namiddag ben ik samen met Mami naar Colegio del Sol geweest, mijn nieuze school :) superleuk schooltje, niet zo groot en heel erg lieve mensen! Ik heb een gesprek gehad met Guido, een duitser die al 11 jaar in Paraguay woont en werkt. Terwijl ik in het kantoortje zat kwamen verschillende leerlingen nieuwsgierig kijken wie ik was :) ongelofelijk! Precies of ik kom van een andere planeet :) ze hebben hier ook krullen dus daar zal het niet aan liggen... ik kijk uit naar mijn klas en mijn eerste schooldag! Helaas zal ik tot woensdag moeten wachten :p
Ik voel me steeds meer thuis, samen met Gabi en Santi tv kijken en ondertussen een beetje kleuren en schrijven, gewoon lekker relax :) volgende week beginnen mijn spaanse lessen, 2 uur per dag van 13u tot 15u... ik kijk er al naar uit!
Ik heb hier ook zo een hyperactief neefje rondlopen! Die kleinen is niet normaal, kan niet stilzitten en hij en Gabi dreigen elkaar ook om het uur te "vermoorden" :p maar 2 seconden later is het wel weer grote liefde! Santi is een lieverdje! Slim , leergierig, hulpvaardig, ik zie hem wel graag... Gabi is luid, loopt overal achter mij aan, tatert de hele tijd door en echte spring int veld! De twee oudste... broers :) die zijn anders dan de andere, rustig en gentle man, zoals een echte zuid amerikaan moet zijn zeker :)

Iedereen is terug van school, ik ga even kijken wat er beneden allemaal gebeurt! Eén van de volgende dagen vertel ik wel nog wat verder ;)

oh, Sebas,mijn neefje :) hij vroeg deze morgen toen ik nog sliep; Donde es mi primita? Waar is mijn nichtje? Zalug niet?!! :) eerst was die ongelofelijk verlegen en nu roept hij de hele tijd naar mij!! Gabi probeerde mij te overtuigen om te vragen of we naar de Mc Donalds gaan, dat wil zij graag, mogen is andere koek, dus hoopt ze als ik het vraag dat het dan wel mag!! :)

Adios, y Buenos Tardes

Lieve Paraguayaanse (= heel erg warm!) zoen, Paulinita!

ps: vandaag begint muziekkamp en Belgica ;) ik mis jullie!!